رخ یار

آنگاه که غرور را له می کنی،آنگاه که کاخ آرزوهای کسی راویران می کنی،آنگاه شمع امیدکسی راخاموش می کنی، آنگاه که بنده ای رانادیده می انگاری،آنگاه که حتی گوشت رامی بندی تاصدای خردشدن غرورش را نشنوی،آنگاه که خدارا می بینی وبنده خدارا نادیده می گیری؛ می خواهم بدانم،دستانت را به سوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای خوشبختی خود دعا می کنی ؟